wiary w Allaha ﷻ
Znaczenie wiary w Allaha ﷻ
Oznacza to bycie pewnym, że Allah ﷻ istnieje, zdecydowanie zatwierdzając Jego władzę, boskość, imiona i atrybuty.
Teraz omówimy te cztery kwestie obszerniej:
Wrodzona skłonność do wiary w Allaha (fiṭra)
Poręczenie istnienia Allaha jest czymś, co jest u człowieka wrodzone i nie wymaga udowadniania. To z tego powodu większość ludzi zdaje sobie sprawę z istnienia Boga, pomimo różnych wierzeń religijnych.
W głębi serca czujemy, że Allah istnieje, ponieważ zawsze poszukujemy Jego pomocy i wsparcia w trudnym dla nas czasie, albo gdy dosięga nas nieszczęście, właśnie ze względu na tą wrodzoną skłonność do wiary w Niego i czczenia Go (fiṭra), jaką w nas wszczepił ‒ mimo że niektórzy ludzie próbują ją zignorować.
Często słyszeliśmy o przypadkach, że modlitwy ludzi były wysłuchiwane, ich prośby spełniane i zostali uwolnieni od cierpienia, co również stanowi dowód istnienia Allaha ﷻ.
Jest wiele jasnych dowodów istnienia Allaha:
- Każdy zdaje sobie sprawę ze związku przyczynowo-skutkowego, więc wie, że stworzenia, jakie widzimy wokół nas, muszą mieć stwórcę, którym bez wątpienia jest Allah, gdyż niemożliwym jest, by coś powstało bez stwórcy, tak jak niemożliwe jest, by stworzyło się samo, zgodnie z przekazem Koranu: „Czy oni zostali stworzeni z niczego, albo sami są stwórcami?” (Aṭ Ṭūr, 52:35). Ten werset mówi po prostu, że ludzie nie zostali stworzeni bez Stwórcy, ani nie mogli stworzyć się sami, co oczywiście oznacza, że to Allah ﷻ ich stworzył.
- Doskonały plan, według którego funkcjonuje wszechświat wraz ze wszystkimi elementami, włącznie z najmniejszymi cząsteczkami, jak też i niebiosami, ziemią, konstelacjami i drzewami, oraz innymi licznymi cudami, dowodzi ponad wszelką wątpliwość, że wszystko to ma swojego Stwórcę, którym jest Allah, jak głosi Koran: „To jest działanie Boga, który uczynił doskonale każdą rzecz” (An Naml, 27:88).
Dla przykładu, wszystkie gwiazdy i planety nieustannie krążą po swych orbitach wokół wspólnego środka masy.
Allah ﷻ mówi w Koranie: „Ani słońcu nie wolno dosięgać księżyca, ani też noc nie wyprzedzi dnia; i wszystko żegluje po orbicie” (Jā Sῑn, 36:40).
Człowiek sam w sobie jest jednym z największych znaków świadczących o istnieniu Allaha. Musimy się jedynie zastanowić nad dobrodziejstwem wynikającym z posiadania rozumu, zmysłów oraz doskonale zaprojektowanego ciała, jakim obdarzył nas Allah ﷻ zgodnie z przekazem Koranu: „Z pewnością są w was samych znaki [istnienia Boga]. Czyż wy nie widzicie?” (Ad Dārijā, 51:21).
Znaczenie wiary we władzę Allaha ﷻ
Oznacza to przekonanie, że Allah ﷻ jest Panem, Stwórcą, Zaopatrującym i od Niego wszystko pochodzi; że to On daje życie i powoduje śmierć; to On może obdarzyć dobrem lub zezwolić na zło; że do Niego należy moc decydowania; że wszelkie dobro pochodzi od Niego; że jest On nad każdą rzeczą wszechwładny; i że w tym wszystkim nie ma On żadnego partnera.
Dlatego wiara w to, że Allah jest Panem wymaga od muzułmanina uznania, że:
|
Allah jest jedynym Stwórcą wszystkiego, co istnieje we wszechświecie, zgodnie z wersetem Koranu: „Bóg jest Stwórcą wszelkiej rzeczy” (Az Zumar, 39:62). Stwarzanie czegoś przez ludzi jest jedynie przekształcaniem tego z jednego stanu w inny, gromadzeniem, bądź montażem. Tak naprawdę nie jest to właściwe tworzenie, stwarzanie czegoś z niczego, czy ożywianie po śmierci. |
| Jako jedyny daje On Swym stworzeniom utrzymanie i nikt inny nie jest w stanie tego zrobić, zgodnie ze słowami Koranu: „I nie ma ani jednego stworzenia na ziemi, którego zaopatrzenie nie przypadłoby Bogu” (Hūd, 11:6). |
| Jest On Panem i Właścicielem wszystkiego, jak powiedział w Koranie: „Do Boga należą niebiosa i ziemia, i to, co jest między nimi” (Al Mā’ida, 5:120). |
|
Jest On jedynym Władcą regulującym wszelkie sprawy we wszechświecie, zgodnie ze Swymi słowami: „On kieruje z nieba na ziemię Swój rozkaz” (As Sadżda, 32:5). Człowiek może zarządzać sprawami tego świata tylko w sposób ograniczony, zależnie od tego, jakimi środkami dysponuje. Niezależnie od tego jakie działania podejmie, musi się liczyć z tym, że albo osiągnie sukces, albo dozna porażki. Zaś Allah w pełni i skutecznie reguluje wszekie sprawy wszechświata, ponieważ nic nie jest w stanie w żaden sposób powstrzymać Jego rozkazu. Koran głosi: „Czyż nie do Niego należy stworzenie i rozkaz? Błogosławiony niech będzie Bóg, Pan światów!” (Al A‘rāf, 7:54). |
„I nie ma ani jednego stworzenia na ziemi, którego zaopatrzenie nie przypadłoby Bogu” (Hūd, 11:6).
Arabscy politeiści za czasów Proroka Muhammada uznawali Allaha za Pana
Arabscy politeiści za czasów Proroka ﷺ wierzyli w to, że Allah jest Panem, Stwórcą, oraz że zarządza On wszelkimi sprawami. Jednak samo to uznanie władzy Allaha nie wystarczyło, by przyjęli islam. Czytamy w Koranie: „A jeśli ty ich zapytasz: ‘Kto stworzył niebiosa i ziemię?’, oni odpowiedzią: ‘Bóg!’ Powiedz: ‘Chwała niech będzie Bogu!’ Lecz większość ludzi nie wie” (Luqmān, 31:25).
Uznanie, że Allah jest Panem światów, ich Panem i Zaopatrującym, wymaga, by Jemu jedynemu oddawać cześć, nie dodając Mu żadnych partnerów.
Niedorzecznym byłoby uznanie Allaha za Stwórcę wszystkiego, za Zarządzającego wszelkimi sprawami, za Tego, który daje życie i powoduje śmierć, po czym oddawanie czci komuś innemu niż On. Takie postępowanie jest złe i jest największym ze wszystkich grzechów, zgodnie z przekazem Koranu: „Oto powiedział Luqman do swojego syna, napominając go: ‘Synu mój! Nie dodawaj Bogu żadnych współtowarzyszy! Zaprawdę, dodawanie Mu współtowarzyszy to wielka niesprawiedliwość!’” (Luqmān, 31:13).
Kiedy spytano Proroka ﷺ który z grzechów jest nacięższy w oczach Allaha, odrzekł on: „Dodawanie Allahowi rywali w czci, mimo że to On sam was stworzył” (Ṣaḥῑḥ Al Buchārῑ: 4207, Ṣaḥῑḥ Muslim: 86).
Wiara w to, że Allah jest Panem, uspokaja serce
Kiedy ktoś zdaje sobie jasno sprawę z faktu, iż stworzenie Allaha nie może sprzeciwić się Jego dekretowi, gdyż jest On Królem wszystkich ludzi, który uchwala dla nich to, co w Swej mądrości uzna za słuszne, ich jedynym Stwórcą, Zaopatrującym i Rozporządzającym wszelkimi ich sprawami, oraz że żadna rzecz, nawet tak mała jak atom, nie porusza się ani nie zatrzymuje inaczej, jak za Jego zgodą ‒ serce takiej osoby przywiązuje się do Wszechmogącego Allaha, wznosi ona prośby tylko do Niego, polega tylko na Nim i spokojnie, z ufnością, zdecydowanie i wytrwale znosi wszelkie sukcesy i porażki w swoim życiu. Kiedy zrobimy co w naszej mocy, by osiągnąć jakiś cel i poprosimy Allaha o pomoc, możemy uznać, że wypełniliśmy swój obowiązek. Wówczas będziemy zadowoleni, gdyż nie będziemy pragnąć tego, co mają inni, ponieważ mamy świadomość, iż moc decydowania spoczywa w rękach Allaha, który stwarza cokolwiek chce i obdarza ludzi tym, co jest dla nich najlepsze.
> Wiara w to, że Allah jest Panem, uspokaja serce.
Jej znaczenie
Ozacza to przekonanie, że Allah ﷻ jest jedynym prawdziwym Bogiem, który zasługuje na cześć. Wymaga to, by wszelkie jawne i skryte akty czci, takie jak wznoszenie błagań, obawa, pokładanie ufności, modlitwa, jałmużna (zakāt), post i prośby o pomoc, kierowane były wyłącznie do Niego. Koran głosi: „Bóg wasz – Bóg Jeden! Nie ma boga, jak tylko On, Miłosierny, Litościwy!” (Al Baqara, 2:163).
Werset ten jasno pokazuje, że Allah ﷻ jest jedynym Bogiem, co oznacza, że tylko On zasługuje na to, by być czczonym i nie należy czcić nikogo poza Nim czy razem z Nim.
> Poświadczenie jedności Allaha i kierowanie wszelkich aktów czci jedynie do Niego jest wcieleniem w życie znaczenia oświadczeniaLā ilāha illallāh.
Waga wiary w boskość Allaha
Waga wiary w to, że Allah ﷻ jest jedynym Bogiem zasługującym na cześć, przejawia się w wielu aspektach:
1
Oddawanie czci Allahowi jest głównym celem istnienia ludzi i dżinów, zgodnie ze słowami Koranu: „I stworzyłem dżiny i ludzi tylko po to, żeby Mnie czcili” (Ad Dārijā, 51:56).
2
Oddawanie Allahowi czci jest także powodem, dla którego wysyłał On posłańców i objawiał święte Księgi potwierdzające, że Allah jest jedynym Bogiem zasługującym na cześć i odrzucające wszelkie fałszywe bóstwa czczone zamiast Niego lub wraz z Nim, jak głosi Koran: „Posłaliśmy do każdego narodu posłańca, mówiącego: ‘Czcijcie Boga i unikajcie bałwochwalstwa!’” (An Naḥl, 16:36).
3
Oddawanie czci Allahowi jest pierwszym obowiązkiem człowieka wobec jego Stwórcy. Kiedy Prorok ﷺ wysłał Mu’āda ibn Dżabal do Jemenu, rzekł do niego: „Udajesz się do Ludzi Księgi, zatem niechaj pierwszą rzeczą, do której ich zaprosisz, będzie zaświadczenie, że nie ma boga godnego czci poza Allahem” (Ṣaḥῑḥ Al Buchārῑ: 1389; Ṣaḥῑḥ Muslim: 19).
Czyli powiedz im, by kierowali wszelkie akty czci wyłącznie do Niego.
4
Wiara w to, że Allah jest jedynym Bogiem godnym czci jest urzeczywistnieniem oświadczenia Lā ilāha illallāh. Arabskie słowo ilāh (tłumaczone jako ‘bóg’) odnosi się do wszelkiego bytu, jaki się czci, a zatem Lā ilāha illallāh oznacza, że nie istnieje żaden bóg godny czci, z wyjątkiem Allaha i dlatego wszelkie akty czci należy dedykować wyłącznie Jemu.
5
Wiara w to, że Allah jest jedynym Bogiem godnym czci jest logicznym następstwem wiary w to, że jest On Stwórcą, Panem i Zarządzającym wszelkimi sprawami.
To wiara w to, co Allah powiedział o Sobie w Księdze i co potwierdził Wysłannik Allaha ﷺ odnośnie imion i atrybutów Allaha opisujących Go w sposób odpowiadający Jego majestatowi.
Allah ﷻ posiada najpiękniejsze imiona i doskonałe atrybuty. Wszystkie Jego imiona i atrybuty są wyjątkowe, jak głosi Koran: „Nic nie jest do Niego podobne. On jest Wszystko Słyszący, Wszystko Widzący!” (Asz Szūrā, 42:11). Tak więc żadne ze stworzeń Allaha nie ma takich imion i atrybutów jakie ma On.
Niektóre z pięknych imion Allaha ﷻ
Allah ﷻ powiedział o Sobie, że jest: „Miłosierny, Litościwy” (Sūrat Al Fātiḥa, 1:3).
Oraz: „Wszystko Słyszący, wszystko Widzący” (Asz Szūrā, 42:11).
A także: „Potężny, Mądry” (Luqmān, 31:9).
Powiedział też: „Bóg! Nie ma boga, jak tylko On ‒ Żyjący, Samoistny!” (Al Baqara, 2:255).
A także: „Chwała Bogu, Panu światów” (Al Fātiḥa, 1:2).
Korzyści wynikające z wiary w imiona i atrybuty Allaha
1
Lepsze poznanie Allaha ﷻ, gdyż wiara w Jego imiona i atrybuty powiększa wiedzę człowieka o Allahu, co z kolei wzmacnia jego wiarę w Niego. Serca tych, którzy znają i rozumieją imiona i atrybuty Allaha wypełniają się bogobojnością i miłością do Niego oraz dążą do poddania się tylko Jemu.
2
Wychwalanie Allaha przy użyciu Jego najpiększniejszych imion, co jest najlepszą formą wspominania Allaha (dikr). Allah ﷻ mówi w Koranie: „O wy, którzy wierzycie, wspominajcie Boga częstym wspomnieniem” (Al Aḥzāb, 33:41).
3
Wznoszenie do Allaha próśb, używając Jego imion i atrybutów, zgodnie z Jego słowami: „Do Boga należą imiona najpiękniejsze! Wzywajcie Go więc nimi” (Sūrat Al A‘rāf, 7:180). Przykładem tego może być mówienie: Jā Razzāq, arzuqnῑ! (‘O Zaopatrujący, daj mi utrzymanie!’), lub Jā Tałłāb, tub ‛alajja! (‘O Wybaczający, wybacz mi!’), albo Jā Raḥῑm, irḥamnῑ! (‘O Litościwy, miej nade mną litość!’).
> Znaczenie czci (ʿibāda)
Arabskie słowo ‘ibāda jest terminem, którego znaczenie obejmuje wszelkie słowa i czyny, które Allah ﷻ kocha i zatwierdza i które nakazał bądź zalecił, bez względu na to, czy słowa te i czyny są jawne, jak modlitwa, zakāt lub pielgrzymka, czy też skryte, jak miłość do Allaha i Jego Wysłannika ﷺ, bogobojność, poleganie na Allahu czy proszenie Go o pomoc.
Oddawanie czci dotyczy wszystkich dziedzin życia |
Oddawanie czci (‘ibāda) w islamie obejmuje wszystkie działania wierzących, jeśli wykonują je oni z intencją zbliżenia się do Allaha ﷻ. W efekcie koncept oddawania czci w islamie nie ogranicza się jedynie do powszechnych rytuałów, takich jak modlitwa czy post, lecz obejmuje wszystkie dobre czyny wykonywane z właściwą intencją. Gdy muzułmanin na przykład je, pije lub śpi z intencją nabrania sił, aby móc lepiej służyć Allahowi, zostanie za to wynagrodzony. W ten sposób muzułmanie poświęcają swe życie Allahowi. Jedzenie, by nabrać sił i móc Mu lepiej służyć; żenienie się (i odbywanie stosunków z żoną), by powstrzymywać się od zabronionych (pozamałżeńskich) stosunków seksualnych; praca, by zarobić na życie; zdobywanie wiedzy; dokonywanie odkryć; dbałość kobiety o męża, dzieci i dom – wszystko to są akty czci, dokąd wykonuje się je z właściwą intencją. Tak więc wszelkie działania w każdej dziedzinie życia dzięki właściwej intencji zmieniają się w akty czci.
> Wszelkie dobre uczynki wykonywane z właściwą intencją postrzegane są jako akty czci, za które ludzie zostaną nagrodzeni.
Stworzeni, by oddawać cześć |
Allah ﷻ mówi: „I stworzyłem dżiny i ludzi tylko po to, żeby Mnie czcili. I nie chcę od nich żadnego zaopatrzenia, i nie chcę, żeby Mnie żywili. Zaprawdę, Bóg jest Dawcą Zaopatrzenia, Posiadającym Siłę i Moc!” (Ad Dārija, 51:56-58).
Allah ﷻ informuje nas w tym wersecie, że powodem, dla którego stworzył dżiny i ludzi jest to, by oddawali Mu cześć. Nie dlatego, że potrzebuje On ich czci; to raczej oni mają potrzebę oddawania Mu czci ze względu na swą całkowitą zależność od Niego.
Jeśli człowiek zaniedbuje swe obowiązki wobec Stwórcy i oddaje się całkowicie przyjemnościom, nie zastanawiając się nad powodem swojego istnienia, staje się taki, jak inne stworzenia, nie mając nad nimi żadnej wyższości. Zwierzęta również jedzą i korzystają z życia, jednak one nie zostaną rozliczone ze swych czynów w Dniu Sądu, natomiast człowiek – tak. Allah ﷻ powiedział w Koranie: „A ci, którzy nie uwierzyli, będą używali życia i będą jedli jak zwierzęta, a Ogień będzie ich miejscem przebywania” (Muḥammad, 47:12). Zaniedbując swoje obowiązki wobec swego Pana, stają się gorsi niż zwierzęta, dlatego zostaną za swoje nieposłuszeństwo ukarani, jako że – w odróżnieniu od zwierząt – obdarzeni zostali zdolnością rozumowania.
Filary czci |
Oddawanie czci (‘ibāda), które nakazał Allah, opiera na dwóch ważnych filarach:
Filar pierwszy: całkowita pokora i bogobojność.
Filar drugi: doskonała miłość do Allaha ﷻ.
Dlatego oddawaniu czci (‘ibāda), które Allah nakazał Swoim sługom, towarzyszyć musi (1) całkowite poddanie się Allahowi, pokora i obawa, (2) doskonała miłość do Niego, wznoszenie próśb i błagań wyłącznie do Niego.
Miłość, której nie towarzyszy obawa i pokora, tak jak umiłowanie jedzenia i majątku, nie może być postrzegana jako akt czci. Tak samo obawa, której nie towarzyszy miłość, jak strach przed dzikim zwierzęiem czy srogim władcą, nie może być postrzegana jako akt czci. Ponieważ aby czynność zamieniła się w akt czci, musi towarzyszyć jej zarówno miłość, jak i obawa, a tak może być jedynie wtedy, gdy akt ten kieruje się do Allaha.
> Aby akty czci były ważne i zostały przyjęte, muszą być skierowane wyłącznie do Allaha i wykonywane w sposób zgodny z Sunną Jego Wysłannika.
Warunki oddawania czci |
- Aby akt czci był ważny i został przyjęty, muszą zostać spełnione dwa warunki:
-
1
Szczerość. Musi być wykonywany jedynie dla Allaha.
-
2
Naśladownictwo. Musi być wykonywany według wskazówek Wysłannika Allaha ﷺ.
-
|
 |
> Bałwochwalstwo (szirk)
- Szirk zaprzecza wierze w to, że tylko Allah godzien jest czci. Podczas gdy wiara w to, że Allah ﷻ jako jedyny zasługuje na cześć i że wszystkie akty czci należy dedykować wyłącznie Jemu, jest najważniejszym obowiązkiem muzułmanina wobec jego Pana, szirk postrzegany jest przez Allaha jako najcięższy z grzechów i jest jedynym grzechem, którego nigdy On nie wybaczy, jeśli nie okaże się szczerej skruchy. Koran głosi: „Zaprawdę, Bóg nie przebacza tym, którzy Jemu dodają współtowarzyszy, podczas gdy On przebacza, komu chce, mniejsze grzechy” (An Nisā’, 4:48). Kiedy spytano Proroka ﷺ o to, jaki grzech jest w oczach Allaha najcięższy, odpowiedział on: „Dodawanie Allahowi rywala w czci, chociaż to On sam was stworzył” (Ṣaḥῑḥ Al Buchārῑ: 4207; Ṣaḥῑḥ Muslim: 86).
- Doprawdy, szirk sprawia, że wszystkie akty czci stają się nieważne i bezwartościowe, zgodnie ze słowami Koranu: „A gdyby oni dodawali Jemu współtowarzyszy, to daremne byłoby dla nich to, co uczynili” (Sūrat Al An‘ām, 6:88).
Ci, którzy popełniają ten niewybaczalny grzech – szirk, zostaną na zawsze wrzuceni do Ognia Piekielnego, zgodnie z wersetem Koranu: „Oto, zaprawdę, kto daje Bogu współtowarzyszy, temu Bóg zabronił wejścia do Ogrodu! Jego miejscem schronienia będzie Ogień” (Al Mā’ida, 5:72).
Istnieją dwa rodzaje szirku: szirk większy i szirk mniejszy |
-
Większy szirk ‒ wiąże się z kierowaniem jakiegokolwiek aktu czci do kogokolwiek innego, niż Allah ﷻ. Dlatego dedykowanie słów i czynów, które Allah kocha, wyłącznie Jemu, poświadcza monoteizm (tałhῑd) i prawdziwą wiarę, zaś dedykowanie ich komuś innemu niż Allah stanowi akt niewiary i bałwochwalstwa (szirk).
Przykładem większego szirku jest proszenie kogoś innego niż Allah o uleczenie nas z choroby, czy o powiększenie naszego majątku, poleganie na kimś innym niż Allah ﷻ wybijanie pokłonów komuś poza Nim.
Allah mówi w Koranie: „Powiedział wasz Pan: ‘Wzywajcie Mnie, a Ja was wysłucham’” (Ghāfir, 40:60).
„I zaufajcie Bogu, jeśli jesteście wierzącymi!” (Al Mā’ida, 5:23).
„Przeto wybijajcie pokłony Bogu i oddawajcie Mu cześć” (An Nadżm, 53:62).
Dlatego jeśli ktoś kieruje jakikolwiek akt czci do kogokolwiek poza Allahem, jest – mówiąc wprost –niewierzącym.
-
Mniejszy szirk ‒ to wszystkie słowa i czyny, które mogą prowadzić do popełnienia większego szirku.
Przykładem mniejszego szirku może być przedłużenie modlitwy lub głośniejsza recytacja Koranu po to, by wywrzeć wrażenie na innych. Pewnego razu Prorok ﷺ powiedział: „To, czego obawiam się dla was najbardziej to mniejszy szirk”. Jego Towarzysze spytali: „Co to jest mniejszy szirk, Wysłanniku Allaha?”. On odpowiedział: „Wykonywanie [aktów czci] na pokaz” (Musnad Aḥmad: 23630).
Jeśli jednak ktoś wszystkie swoje akty czci wykonuje wyłącznie po to, by go podziwiano i chwalono, zaś gdyby nie to, nigdy by się nie modlił ani nie pościł, wówczas zdecydowanie jest hipokrytą. Takie zachowanie jest bez wątpienia postrzegane jako większy szirk, który sprawia, że człowiek przestaje być muzułmaninem.
Czy proszenie o coś ludzi postrzegane jest jako szirk? |
Islam oswobadza ludzki umysł od jarzma przesądów i od manipulacji szarlatanów, oraz uwalnia człowieka od służenia komukolwiek poza Jedynym Prawdziwym Bogiem ‒ Allahem ﷻ.
Dlatego niedozwolonym jest proszenie o cokolwiek zmarłych czy rzeczy nieożywione, albo poddawanie się im z pokorą. Robienie tego jest zwykłym zabobonem i czystym przejawem szirku.
Jednakże całkowicie dozwolonym jest proszenie żyjących, by pomogli nam w czymś, co mogą zrobić, na przykład o ocalenie nas przed utonięciem, albo proszenie ich, by się za nas pomodlili do Allaha.
- Czy możemy prosić o cokolwiek osobę zmarłą lub rzecz nieożywioną?
-
Tak
Jest to jawny szirk, który stoi w sprzeczności z islamem i wiarą (ῑmān), gdyż zmarli i rzeczy nieożywione nie są w stanie usłyszeć naszych modlitw; a nawet gdyby byli, nie mogliby ich spełnić. Wznoszenie próśb jest aktem czci, toteż kierowanie ich do kogokolwiek innego niż Allah jest przejawem szirku. Arabscy politeiści przed nadejściem islamu zwykli zwracać się do zmarłych i do rzeczy nieożywionych (posążków, bożków).
-
Nie
Wolno nam prosić o coś jedynie żyjących, którzy mogą usłyszeć naszą prośbę. Czy jednak są oni wstanie spełnić waszą prośbę dotyczącą czegoś, co byliby w stanie zrobić?
-
Tak
Jest to dozwolone i jest jedną z form ludzkich relacji i typowych codziennych zachowań.
-
Nie
Proszenie żyjących o coś, czego nie są w stanie zrobić, jest większym szirkiem, sprzeciwia się naukom islamu, gdyż zalicza się do wznoszenia próśb do kogoś innego niż Allah. Jest tak na przykład wtedy, gdy osoba bezpłodna prosi kogoś, aby obdarzył ją dobrym potomkiem.
-
-
> Proszenie żyjących o coś, co są w stanie dla nas zrobić, jest jedną z form ludzkich relacji i jednym z dozwolonych codziennych zachowań.
Najwyższy poziom ῑmān (wiary)
Najwyższy poziom ῑmān (wiary)
Wiara, czyli ῑmān, ma różne poziomy. Im bardziej muzułmanin zaniedbuje swoje obowiązki wobec Allaha i jest Mu nieposłuszny, tym bardziej słabnie jego wiara. I odwrotnie, im bardziej ktoś jest posłuszny Allahowi, czci Go i obawia się Go, tym jego wiara staje się mocniejsza.
Najwyższym poziomem wiary jest to, co islam nazywa iḥsān (dosłownie: doskonałość), którą Prorok ﷺ zdefiniował następująco: „To czcić Allaha tak, jak gdybyś Go widział; a nawet jeśli Go nie widzisz, to On z pewnością widzi ciebie” (Ṣaḥῑḥ Al Buchārῑ: 50; Ṣaḥῑḥ Muslim: 8).
Dlatego musisz pamiętać, że Allah widzi cię cały czas, bez względu na to, czy stoisz, siedzisz, jesteś poważny czy żartujesz; toteż nie możesz być Mu nieposłusznym wiedząc, że On cały czas na ciebie patrzy. Nie pozwól, by strach i rozpacz zawładnęły tobą, podczas gdy Allah jest z tobą. Nigdy nie poczujesz się samotny, jeśli będziesz modlić się do Allaha i wznosić do Niego prośby. Jak możesz grzeszyć, skoro mocno wierzysz w to, że Allah jest w pełni świadomy tego, co robisz otwarcie lub skrycie? Jeśli jednak popełnisz grzech, okaż szczerą skruchę i proś Allaha o wybaczenie, a On z pewnością przyjmie twoją skruchę.
Korzyści wynikające z wiary w Allaha ﷻ
Korzyści wynikające z wiary w Allaha ﷻ
1
Allah chroni wierzących przed krzywdą, nieszczęściem oraz przed spiskami ich wrogów, zgodnie z przekazem Koranu: „Zaprawdę, Bóg broni tych, którzy uwierzyli” (Al Ḥadżdż, 22:38).
2
Wiara w Allaha daje szczęście i jest źródłem dobrego życia, zgodnie ze słowami Koranu: „A kto spełni dobre dzieło ‒ czy to mężczyzna, czy kobieta ‒ i jest wierzącym, temu My damy dobre życie” (An Naḥl, 16:97).
3
Wiara w Allaha uwalnia od przesądów umysły tych, którzy prawdziwie w Niego wierzą i całkowicie na Nim polegają jako na Panu światów i jedynym prawdziwym Bogu, nie mającym żadnych partnerów. W efekcie nie obawiają się oni nikogo poza Allahem i nie okazują oddania nikomu poza Nim, co uwalnia ich od wszelkich zabobonów i błędnych przekonań.
4
Największą korzyścią wynikającą z wiary w Allaha ﷻ jest zdobycie Jego zadowolenia, wstęp do Raju i cieszenie się niekończącym się szczęściem i bezgraniczną łaską Allaha.
Wiara w aniołów
Znaczenie wiary w aniołów Allaha |
Wiara w aniołów oznacza przekonanie, że oni istnieją i należą do świata niewidzialnego, nie zaś do naszego, oraz że są oni szlachetnymi i czystymi sługami czczącymi Allaha tak, jak On na to zasługuje. Wykonują Jego rozkazy i nigdy Mu się nie sprzeciwiają.
Koran mówi o nich: „To są tylko słudzy otoczeni szacunkiem! Oni nie wyprzedzają Go w słowie; oni działają na Jego rozkaz” (Al Anbijjā’, 21:26-27).
Wiara w nich jest jednym z sześciu filarów ῑmān (wiary), zgodnie z przekazem Koranu: „Posłaniec i ludzie wierzący uwierzyli w to, co im zostało zesłane od ich Pana. Wszyscy uwierzyli w Boga i w Jego aniołów i w Jego Księgi i w Jego posłańców” (Al Baqara, 2:285).
Kiedy zapytano Proroka ﷺ o wiarę, powiedział on: „To wierzyć w Allaha, Jego aniołów, Jego Księgi, Jego posłańców, Dzień Ostatni, oraz wierzyć w Boskie przeznaczenie, zarówno rzeczy dobre, jak i złe” (Ṣaḥῑḥ Muslim: 8).
Co obejmuje wiara w aniołów? |
1
Wiarę w ich istnienie: Islam naucza, że Allah ﷻ stworzył aniołów ze światła, z naturalną predyspozycją do tego, by Go czcili i byli Mu posłuszni.
2
Wiarę w tych aniołów, których imiona zostały nam przekazane, takich jak Dżibrῑl (Gabriel) . Wierzymy również ogólnie w tych aniołów, którzy nie zostali wymienieni imiennie.
3
Wiarę w ich atrybuty, które zostały nam wymienione. Oto niektóre z nich:
| • Aniołowie należą do świata niewidizalnego, a Wszechmogący Allah ﷻ stworzył ich jedynie po to, by Go czcili. Nie posiadają oni żadnych boskich atrybutów i są niezdolni do nieposłuszeństwa wobec Allaha, jak głosi Koran: „Oni nie buntują się przeciw rozkazowi Boga, lecz wypełniają to, co jest im nakazane” (At Taḥrῑm, 66:6). |
| • Allah stworzył ich ze światła, zgodnie z przekazem Proroka ﷺ: „Aniołowie zostali stworzeni ze światła” (Ṣaḥῑḥ Muslim: 2996). |
| • Mają oni skrzydła, zgodnie ze słowami Allaha ﷻ: „Chwała Bogu, Stwórcy niebios i ziemi, który uczynił aniołów posłańcami posiadającymi skrzydła – dwie, trzy lub cztery [pary]. On powiększa w stworzeniu to, co chce. Bóg jest nad każdą rzeczą wszechwładny!” (Fāṭir, 35:1). |
4
Wiarę w ich obowiązki, o których zostaliśmy powiadomieni, a które oni wykonują zgodnie z rozkazem Allaha. Wśród aniołów są:
| • Anioł mający za zadanie przekazywanie objawień Allaha ﷻ Jego wysłannikom, który ma na imię Dżibrῑl (Gabriel) |
| • Anioł mający za zadanie zabieranie duszy osób umierających, nazywany Aniołem Śmierci, a także jego pomocnicy. |
| • Aniołowie mający za zadanie zapisywanie wszystkich dobrych i złych uczynków wykonywanych przez ludzi, znani jako Szlachetni Skrybowie (al Kirām al Kātibūn). |
Korzyści wynikające z wiary w aniołów |
Wiara w aniołów przynosi wierzącemu wiele korzyści. Oto niektóre z nich:
1
Świadomość absolutnej siły i mocy Allaha. Wspaniały świat aniołów jasno poświadcza wielkość ich Stwórcy. Fakt, iż Allah ﷻ stworzył potężnych, posiadających skrzydła aniołów ze światła sprawia, że doceniamy Jego atrybuty, dostrzegając ich wagę i doceniając je, dzięki czemu pragniemy Go czcić jeszcze bardziej.
2
Większe posłuszeństwo wobec Allaha ﷻ. Wiara w to, że niektórzy aniołowie zapisują wszystkie nasze uczynki sprawia, iż bardziej obawiamy się Allaha ﷻ i unikamy nieposłuszeństwa wobec Niego, zarówno będąc sami, jak i z innymi.
3
Większa cierpliwość podczas wypełniania naszych obowiązków wobec Allaha. Świadomość tego, że niezliczona ilość aniołów w tym wielkim wszechświecie posłuszna jest Allahowi i nieustannie Go czci razem z nami powoduje, że wytrwale znosimy wszelkie przeciwności, przestrzegając swych obowiązków wobec Allaha. Odczuwamy też wielką radość i dodaje nam to otuchy.
4
Wdzięczność Allahowi: Fakt, że Wszechmogący Allah stworzył też aniołów, którzy strzegą ludzi przed krzywdą, zachęca nas do dziękowania Mu za Jego opiekę.
Prorok ﷺ poinformował nas, że we wszystkich siedmiu niebiosach nie ma ani jednego miejsca, nawet na długość stopy, ani na długość dłoni, ani na szerokości dłoni, w którym nie byłoby żadnego anioła czczącego Allaha.
Wiara w Boskie Księgi
Znaczenie wiary w Boskie Księgi |
Oznacza to przekonanie że Wszechmogący Allah ﷻ objawił niektórym ze Swoich wysłanników święte Księgi, w których zawarł Swoje autentyczne słowa, jak na Niego przystało. Księgi te zawierają prawdę, światło i przewodnictwo dla ludzi, które przyniosą im korzyści zarówno w życiu tym, jak i przyszłym.
Wiara w Boskie Księgi jest jednym z sześciu filarów wiary, zgodnie ze słowami Koranu: „O wy, którzy wierzycie! Wierzcie w Boga i w Jego Posłańca, w Księgę, którą zesłał Swemu Posłańcowi, i w Księgi, które zesłał przedtem!” (An Nisā’, 4:136).
W wersecie tym Wszechmogący Allah nakazuje wierzącym, by wierzyli w Niego, w Jego Wysłannika (Muḥammada ﷺ) i w Księgę, którą mu objawił, czyli Koran. Nakazuje nam też wierzyć we wszystkie Księgi, jakie objawił przed Koranem.
Definiując wiarę (ῑmān), Prorok ﷺ powiedział: „To wierzyć w Allaha, Jego aniołów, Jego Księgi, Jego posłańców, Dzień Ostatni, oraz wierzyć w Boskie przeznaczenie, zarówno rzeczy dobre, jak i złe” (Saḥῑḥ Muslim: 8).
Wspaniały Koran napisany jest z wielkim kunsztem i precyzją, w oparciu o ścisłe zasady kaligrafii.
Co obejmuje wiara w Boskie Księgi? |
1
Wiarę w to, że naprawdę zostały one objawione przez Allaha.
2
Wiarę w to, że zawierały one słowa Allaha ﷻ.
3
Wiarę w Boskie Księgi, które Allah wymienił, takie jak Koran objawiony Prorokowi Muḥammadowi ﷺ, Tora (At Taurā) objawiona Mojżeszowi i Ewangelia (Al Indżῑl) objawiona Jezusowi
4
Wiarę w to, że zawierają one prawdziwe historie.
Wyjątkowe cechy Koranu |
Koran to słowa Allaha ﷻ, które objawił On Prorokowi Muḥammadowi ﷺ. Toteż powinniśmy go szanować, czytać, zastanawiać się nad jego wersetami i starać się z całych sił przestrzegać zawartych w nim instrukcji.
Wystarczy wspomnieć, że Koran jest naszym przewodnikiem po tym świecie i przyczyni się do naszego zbawienia w życiu przyszłym.
Święty Koran ma wiele wyjątkowych cech odróżniających go od innych Ksiąg objawionych. Oto niektóre z tych cech:
1
Wspaniały Koran dostarcza podsumowania Bożych orzeczeń. Został objawiony po to, by potwierdzić zawarty we wcześniejszych Boskich Księgach rozkaz oddawania czci jedynie Allahowi.
Koran głosi: „My tobie również zesłaliśmy Księgę z prawdą, potwierdzając prawdziwość Ksiąg, które były przed nią, i chroniąc je” (Al Ma’ida, 5:48).
Ten werset jasno pokazuje, że Koran potwierdza prawdziwość orzeczeń i wierzeń zawartych we wcześniejszych Boskich Księgach i poświadcza je.
2
Wszyscy ludzie, niezależnie od języka jakim się posługują czy rasy, muszą odnosić się do Koranu i działać zgodnie z jego nakazami, bez względu na to jak dużo czasu upłynęło od jego objawienia. Tak nie jest w przypadku innych Ksiąg, które były objawiane dla konkretnych ludzi żyjących w konkretnych czasach. Koran głosi: „Ten Koran został mi objawiony, abym ostrzegał przez niego was i tych, do których on dojdzie” (Al An‘ām, 6:19).
3
Allah wziął na Siebie odpowiedzialność za chronienie Koranu przed zafałszowaniem. Powiedział On: „Zaprawdę, My posłaliśmy napomnienie i My jesteśmy jego stróżami!” (Al Ḥidżr, 15:9). Dlatego wszystko, co znajduje się w Koranie jest autentyczne i musimy w to wierzyć.
Muzułmanie na całym świecie prześcigają się w zapamiętywaniu Koranu i życiu zgodnie z jego naukami.
Obowiązki muzułmanina wobec Koranu
- Musimy kochać Koran, uznawać jego wartość i szanować go, ponieważ są to słowa Wszechmogącego Allaha ﷻ, które są bezspornie najlepszymi i najprawdziwszymi ze słów.
- Musimy go czytać, recytować i zastanawiać się nad znaczeniem jego wersetów. Musimy też zastanawiać się nad jego wskazówkami, jego mądrymi stwierdzeniami i wyciągać nauki z zawartych w nim historii, a także rozsądzać na jego podstawie co jest prawdą, a co fałszem
- Musimy stosować się do jego postanowień, postępować zgodnie jego nakazami i uczynić go naszym sposobem życia.
Kiedy spytano ‘Ā’iszę ~, jedną z żon Proroka ﷺ, o jego charakter, odpowiedziała ona: „Jego charakterem był Koran” (Musnad Aḥmad: 24601; Ṣaḥῑḥ Muslim: 746).
Innymi słowy, Prorok ﷺ był ucieleśnieniem koranicznych zaleceń we wszystkim co mówił i robił na co dzień. Podążał on całkowicie za wskazówkami Koranu i stanowi dla nas doskonały przykład, jak głosi Koran: „Wy macie w Posłańcu Boga piękny wzrór – dla każdego, kto się spodziewa Boga i Dnia Ostatniego i kto Boga często wspomina (Al Aḥzāb, 33:21).
Nasz pogląd na zawartość wcześniejszych Ksiąg Objawionych |
Muzułmanin wierzy, że Tora, która została objawiona Mojżeszowi oraz Ewangelia objawiona Jezusowi były prawdą pochodzącą od Allaha ﷻ. Zawierały one zarządzenia, wskazówki i pouczenia oraz informacje i światło dla ludzi, przynoszące im korzyści w życiu tym i przyszłym.
Jednakże Wszechmogący Allah ﷻ informuje nas w Świętym Koranie, że Ludzie Księgi (żydzi i chrześcijanie) zniekształcili swoje święte Księgi, więc nie są już one autentycznym objawieniem Allaha.
Dzisiejsza Tora to nie ta sama Tora, jaka została objawiona Mojżeszowi , ponieważ żydzi zmienili i wypaczyli oryginalny tekst, dodali wiele praw i zasad. Allah ﷻ mówi „Niektórzy spośród Żydów zmieniają słowom ich miejsca” (An Nisā’, 4:46).
Również dzisiejsza Ewangelia nie jest tą samą Ewangelią, jaka została objawiona Jezusowi , gdyż chrześcijanie wypaczyli ją i dodali do niej wiele zasad. Koran mówi o tym: „A wśród nich są tacy, którzy wypaczają Księgę swoją mową, tak abyście uważali, że to należy do Księgi, a to przecież nie należy do Księgi. Oni mówią: ‘To pochodzi od Boga’ – a przecież to nie pochodzi od Boga. I mówią przeciw Bogu kłamstwo, wiedząc o tym” (Āl Imrān, 3:78).
„Od tych, którzy mówią: ‘Jesteśmy chrześcijanami!’, wzięliśmy przymierze. Lecz oni zapomnieli część tego, co im zostało przypomniane; My wznieciliśmy wrogość i nienawiść wśród nich aż do Dnia Zmartwychwstania. I niebawem obwieści im Bóg to, co oni czynili.” (Al Mā’ida, 5:14).
Dzisiejsza Biblia używana przez ludzi księgi (chrześcijan), zawierająca Torę (Pięcioksiąg, wchodzący w skład Starego Testamentu) i Ewangelię (wchodzącą w skład Nowego Testamentu), zawiera więc liczne błędne wierzenia, mylne informacje, fałszywe stwierdzenia i zmyślone historie. My wierzymy w te z nich, które Koran i autentyczna Sunna potwierdzają, zaś odrzucamy te, którym przeczą. Jeśli chodzi o pozostałe stwierdzenia i przekazy, nie możemy ani w nie wierzyć, ani im zaprzeczać, ponieważ nie ma w Koranie ani Sunnie dowodów świadczących o tym, że są one prawdziwe bądź fałszywe.
Jednak muzułmanin powinien szanować te księgi i nie może ich znieważać ani bezcześcić, gdyż mogą one wciąż zawierać pewne słowa Allaha, które nie zostały zniekształcone.
Muzułmanin wierzy, że Tora i Ewangelia zostały objawione przez Allaha ﷻ, lecz zostały one zmienione. Dlatego wierzy tylko w te wypowiedzi, które zostały potwierdzone w Koranie i Sunnie Proroka ﷺ.
Korzyści wynikające z wiary w Boskie Księgi |
Wiara w Boskie Księgi przynosi wiele korzyści, między innymi:
1
Świadomość tego, że Allah dba o Swe sługi, gdyż do każdego narodu zesłał świętą Księgę prowadzącą ich (ku właściwej drodze), aby mogli osiągnąć szczęście na tym świecie i w życiu przyszłym.
2
Świadomość absolutnej mądrości Allaha, przejawiającej się w Jego prawach, gdyż dla każdego z narodów ustanowił On to, co najlepiej odpowiadało sytuacji ludzi i ich osobowościom. Koran głosi: „Dla każdego z was uczyniliśmy prawo i drogę otwartą” (Al Mā’ida, 5:48).
3
Wdzięczność Allahowi za zesłanie Ksiąg zawierających światłość i wskazówki dla nas w życiu tym i przyszłym. Doprawdy, jest to wielkie błogosławieństwo, za które powinniśmy dziękować Allahowi.
Wiara w wysłanników
Ludzka potrzeba Boskiego przesłania |
Ludzie potrzebują Boskiego przesłania, aby wyjaśniło im prawa ustanowione przez Allaha i prowadziło ich do właściwej drogi. Doprawdy, Boskie przesłanie jest duchem, światłem i życiem tego świata. Bez niego świat byłby duchowym cmentarzyskiem, a ludzie pogrążeni byliby w nieświadomości i kroczyliby niewłaściwą drogą.
Wszechmogący Allah często nazywa Swoje przesłanie duchem, ponieważ bez ducha nie ma życia. Mówi On w Koranie: „W ten sposób objawiliśmy tobie Ducha pochodzącego od Naszego rozkazu. Ty nie wiedziałeś, co to jest Księga i wiara. Lecz My uczyniliśmy ją światłem, dzięki któremu prowadzimy drogą prostą, kogo chcemy z Naszych sług. I ty z pewnością poprowadzisz ludzi” (Asz Szūrā, 42:52) .
Choć dzięki rozumowi możemy ogólnie rozróżniać dobro od zła, to jednak bez objawienia i Boskiego przesłania nie moglibyśmy pojąć tego w pełni i nie mielibyśmy o tym szczegółowej wiedzy, ani nie potrafilibyśmy wykonywać aktów czci w poprawny sposób.
To dlatego sukces i szczęście osiągnąć możemy jedynie podążając za wskazówkami wysłanników Allaha. Bez nich nie moglibyśmy wytyczyć dokładnej granicy pomiędzy dobrem i złem. Tak więc jeśli ktoś odrzuca Boskie przesłanie, wiedzie nieszczęśliwe i nędzne życie, adekwatnie do stopnia odrzucenia tegoż przesłania.
Jest to jeden z filarów wiary |
Wiara w wysłanników Allaha jest jednym z sześciu filarów ῑmān (wiary), zgodnie ze słowami Koranu: „Posłaniec i ludzie wierzący uwierzyli w to, co im zostało zesłane od ich Pana. Wszyscy uwierzyli w Boga i w Jego aniołów, w Jego Księgi i w Jego posłańców” (Al Baqara, 2:285).
Werset ten jasno pokazuje, że musimy wierzyć we wszystkich wysłanników Allaha, nie robiąc pomiędzy nimi rozróżnienia. Dlatego nie możemy wierzyć w jednych z nich, a odrzucać innych, tak jak to zrobili żydzi i chrześcijanie.
Definiując ῑmān (wiarę), Prorok ﷺ powiedział: „To wierzyć w Allaha, Jego aniołów, Jego Księgi, Jego posłańców, Dzień Ostatni, oraz wierzyć w Boskie przeznaczenie, zarówno rzeczy dobre, jak i złe” (Ṣaḥῑḥ Muslim: 8).
Znaczenie wiary w wysłanników |
Oznacza to przekonanie, że Allah ﷻ do każdego narodu wysłał posłańca, by nawoływał swój lud do oddawania czci wyłącznie Allahowi, nie dodając Mu żadnych partnerów; że wszyscy wysłannicy Allaha byli Jego prawdomównymi, cnotliwymi, godnymi zaufania i prawymi sługami, usilnie dążącymi do tego, by poprowadzić swych ludzi na właściwą drogę i przekazującymi im w pełni przesłanie Allaha, niczego z niego nie zatajając, nie pomijając, ani niczego do niego nie dodając. Koran głosi: „Czy posłańcom przypada coś innego niż obwieszczanie jasne?” (An Naḥl, 16:35).
Co obejmuje wiara w wysłanników? |
1
Wiarę w to, że to, co głosili, naprawdę pochodziło od Allaha ﷻ i że posłał On ich wszystkich z tym samym przesłaniem, by czcili tylko Jego, odrzucając wszystkich fałszywych bogów, jak głosi Koran: „Posłaliśmy do każdego narodu posłańca [mówiącego]: ‘Czcijcie Boga i unikajcie bałwochwalstwa!’” (An Naḥl, 6:36).
Rozporządzenia zawarte w objawieniach danych poszczególnym prorokom dotyczące tego, co dozwolone i zabronione, mogły się różnić, w zależności od tego, jakie prawa odpowiadały najlepiej narodowi, do którego dany prorok został posłany, zgodnie ze słowami Koranu: „Dla każdego z was uczyniliśmy prawo i drogę otwartą” (Al Mā’ida, 5:48).
2
Wiarę we wszystkich proroków i wysłanników. Wierzymy we wszystkich tych proroków, których Allah wymienił imiennie, między innymi Noego, Abrahama, Mojżesza, Jezusa i Muḥammada, pokój Allaha niech będzie z nimi wszystkimi. Jeśli zaś chodzi o tych, których nie wymienił imiennie, wierzymy w nich ogólnie. Jeśli, ktoś nie wierzy w choćby jednego proroka, to tak, jak gdyby nie wierzył w nich wszystkich.
3
Wiarę w autentyczne przekazy i wyjaśnienia proroków oraz w wykonywane przez nich cuda wymienione w Koranie i Sunnie Proroka, takie jak historia o rodzieleniu przez Allaha Morza Czerwonego dla Mojżesza .
4
Postępowanie zgodnie z zasadami objawionymi Prorokowi Muḥammadowi ﷺ, który był ostatnim z proroków i najlepszym z nich.
| Niektóre z cech wysłanników |
|
| 1 |
Są oni ludźmi. Jedyną różnicą pomiędzy nimi a nami jest to, że Allah wybrał ich, by otrzymali Jego objawienie i przekazywali Jego przesłanie, jak głosi Koran: „I wysyłaliśmy przed tobą tylko ludzi, którym zostało dane objawienie” (Al Anbijjā’, 21:7). Toteż nie posiadają oni żadnych boskich cech. Są oni jedynie ludźmi o doskonałym wyglądzie fizycznym i doskonałej moralności. Mają też najlepsze pochodzenie. Otrzymali również umiejętność mądrego rozstrzygania spraw i jasnego, przekonującego mówienia, co pomogło im wywiązać się z obowiązku przekazywania Boskiego przesłania i udźwignąć ciężar misji proroczej. Wszechmogący Allah ﷻ wybierał wysłanników jedynie spośród ludzi, aby mogli oni być dla innych przykładem i by ludzie mogli ich naśladować. |
| 2 |
Otrzymali oni objawienie. Allah ﷻ wyróżnił ich spośród innych ludzi, dając im Boskie przesłanie. Koran głosi: „Powiedz: ‘Ja jestem tylko człowiekiem śmiertelnym, podobnym do was. Zostało mi tylko objawione, że Bóg wasz jest Bogiem Jedynym. Przeto kto się spodziewa spotkać swego Pana, niech pełni pobożne dzieła i niech nie dodaje żadnego współtowarzysza, kiedy oddaje cześć swojemu Panu’” (Al Kahf, 18:110). Jasnym jest zatem, że prorokiem nie zostaje się dzięki duchowej czystości, inteligencji czy zdolności logicznego myślenia. Misją proroczą można jedynie zostać obdarzonym z woli Bożej, a Allah ﷻ wie najlepiej kogo ma wyznaczyć na Swojego wysłannika, jak mówi Koran: „Bóg wie najlepiej, gdzie ma umieścić Swoje przesłanie” (Al An‘ām, 6:124). |
| 3 | Są oni chronieni przed popełnianiem błędów jeśli chodzi o przekazywanie ludziom Boskiego przesłania i wykonywanie poleceń Allaha danych im w objawieniu. |
| 4 | Prawdomówność. Są oni prawdomówni i szczerzy w swych słowach i działaniach, jak głosi Koran: „Oto co obiecał Miłosierny. I prawdę mówili posłańcy” (Jā Sῑn, 36:52). |
| 5 | Cierpliwość i wytrwałość. Wzywali oni ludzi do religii Allaha, przekazując im dobre wieści i ostrzegając ich. Doznawali krzywd i musieli pokonywać różne trudności, ale znosili to cierpliwie, aby słowo Allaha zakrólowało. Koran głosi: „Bądź więc cierpliwy, tak jak byli cierpliwi posłańcy, którzy odznaczali się zdecydowaniem” (Al Aḥqāf, 46:35). |
Znaki i cuda wysłanników |
Allah ﷻ wsparł Swoich posłańców licznymi znakami i cudami, by udowodnili swą prawdomówność i to, że są prorokami.
Cud (mu‘dżiza) jest to nadzwyczajne zdarzenie w świecie materialnym, przekraczające wszelkie znane możliwości człowieka i natury. Cudów dokonywali prorocy z rozkazu Allaha, dla uwierzytelnienia swej misji.
Przykłady cudów:
- Laska Mojżesza zamieniająca się w węża.
- Informowanie ludzi przez Jezusa o tym co oni jedzą i co przechowują w swoich domach.
- Rozdzielenie księżyca dla Proroka Muḥammada ﷺ.
Wierzenia muzułmanów odnośnie Jezusa |
1
Był on jednym z największych i najbardziej poważanych wysłanników Allaha. Należy on do tych posłańców, których Koran opisuje jako „odznaczający się zdecydowaniem”. Pozostałymi są: Noe, Abraham, Mojżesz i Muḥammad, pokój i błogosławieństwo Allaha niech będzie z nimi wszystkimi. O tych prorokach Koran mówi; „I oto uczyniliśmy przymierze z prorokami: z Noem, Abrahamem i Mojżeszem, z Jezusem, synem Marii, i z tobą [tj. Muḥammadem]” (Al Aḥzāb, 33:7).
2
Był on zwykłym człowiekiem, nie posiadającym żadnych boskich cech. Wszechmogący Allah posłał go, by poprowadził Synów Izraela, i wsparł go licznymi cudami. Koran głosi: „On jest tylko sługą, którego obdarzyliśmy dobrocią i którego uczyniliśmy przykładem dla Synów Izraela” (Az Zuchruf, 43:59).
Nigdy nie kazał on swemu ludowi uważać siebie ani swojej matki ‒ Marii ‒ za bogów poza Allahem; powiedział im tylko to, co Allah nakazał mu powiedzieć: „Czcijcie Boga, mojego Pana i waszego Pana” (Al Mā’ida, 5:117).
3
Był on synem Marii, czystej, pobożnej i prawdomównej dziewicy, która całkowicie poświęciła się oddawaiu czczi Allahowi. Urodziła ona Jezusa po jego cudownym poczęciu bez udziału żadnego mężczyzny. Jest on pod tym względem podobny do Adama, jak głosi Koran: „Zaprawdę, Jezus jest u Boga jak Adam. On stworzył go z prohchu, a następnie powiedział do niego: ‘Bądź!’ – i on powstał” (Āl ‘Imrān, 3:59).
4
Pomiędzy nim a Muḥammadem ﷺ nie było żadnego proroka. W rzeczywistości Jezus przepowiedział nadejście Proroka Muḥammada ﷺ, jak przekazuje Koran: „Oto powiedział Jezus, syn Marii: ‘O synowie Izraela! Jestem wysłany od Boga do was, aby potwierdzić prawdziwość tego, co przede mną było zesłane w Torze i zwiastować Posłańca, który przyjdzie po mnie, a którego imię – Ahmad!’. Lecz kiedy on przyszedł z jasnymi dowodami, oni powiedzieli: ‘To są czary oczywiste’” (Aṣ Ṣaff, 61:6). [Aḥmad to inne imię Proroka Muḥammada ﷺ; oba pochodzą od tego samego rdzenia w języku arabskim i oznaczają ‘wysławiony’ – przyp. tłum.]
5
Wierzymy w cuda, jakich dokonywał za zezwoleniem Allaha, takie jak zdolność do leczenia trędowatych, przywracanie zmarłych do życia i informowanie swych ludzi o tym, co oni zjedli i co przechowywali w swoich domach. Wszystko to robił za zezwoleniem Allaha ﷻ, który dał mu zdolność dokonywania takich cudów, by mógł on udowodnić, że jest prawdziwym prorokiem przybywającym z przesłaniem od swego Pana.
6
Nikt nie będzie postrzegany jako prawdziwie wierzący, jeśli nie wierzy w to, że Jezus był sługą i wysłannikiem Allaha oraz nie odrzuci kłamstw, jakie głosili na temat Jezusa żydzi, a które Allah zdementował. Musi równierz odrzucić fałszywe wierzenia chrześcijan odnośnie Jezusa, którzy zbłądzili, wynosząc jego i jego matkę do rangi bóstw czczonych oprócz Allaha, czy twierdząc, że Jezus był synem Boga, albo przyjmując doktrynę Trójcy, określającą Allaha jako „trzeciego z trzech”. Niech Mu będzie chwała i niech będzie On Wywyższony ponad to, co oni mówią!
7
Nie został ani ukrzyżowany, ani nie umarł. Zamiast tego został wzięty przez Allaha do nieba, gdy Żydzi chcieli go zabić. Allah upodobnił do niego kogoś innego i to tę osobę ukrzyżowali, myśląc, że to Jezus. Koran mówi odnośnie tego: „I za to, że powiedzieli: ‘Zabiliśmy Mesjasza, Jezusa, syna Marii, posłańca Boga’. Podczas gdy oni ani go nie zabili, ani go nie ukrzyżowali, tylko im się tak zdawało; i zaprawdę, ci, którzy się różnią w tej sprawie, są z pewnością w zwątpieniu; oni nie mają o tym żadnej wiedzy, idą tylko za przypuszczeniem; oni go nie zabili z pewnością. Przeciwnie! Wyniósł go Bóg do Siebie! Bóg jest Potężny, Mądry. I nie ma nikogo spośród Ludzi Księgi, kto by nie uwierzył w niego przed jego śmiercią; a w Dniu Zmartwychwstania on będzie przeciwko nim świadkiem” (An Nisā’, 4:157-159).
W ten sposób Allah ﷻ ochronił go i wyniósł go do nieba. Powróci on na ziemię przed końcem świata i będzie rządził zgodnie z prawem Muḥammada ﷺ, po czym umrze i zostanie pochowany, a w końcu zostanie wskrzeszony, podobnie jak wszyscy inni ludzie, jak informuje Koran: „Z ziemi was stworzyliśmy i sprawimy, że do niej powróciie i z niej was wyprowadzimy po raz drugi” (Ṭā Hā, 20:55).
Muzułmanie wierzą, że Jezus był jednym z największych wysłanników Allaha, że nie miał on żadnych boskich cech, oraz że nie został ani zabity, ani ukrzyżowany.
Wiara w Muḥammada ﷺ jako proroka i wysłannika |
- Wierzymy w to, że Muḥammad ﷺ był sługą i wysłannikiem Allaha, że jest najlepszym z ludzi bez żadnych wyjątków, oraz Pieczęcią Proroków; po nim nie będzie już żadnego nowego proroka. W pełni przekazał on Boskie przesłanie, jakie zostało mu objawione, wypełnił swe obowiązki proroka, udzielał szczerych rad społeczności muzułmańskiej i walczył w sprawie Allaha najlepiej jak potrafił.
- Wierzymy we wszystko, co mówił, wypełniamy jego nakazy i unikamy tego, czego zabronił i przed czym nas ostrzegał. Musimy czcić Allaha zgodnie z przewodnictwem (Sunną) Proroka i nie możemy podążać za przykładem nikogo innego niż on. Koran głosi: „Wy macie w Posłańcu Boga piękny wzór – dla każdego, kto się spodziewa Boga i Dnia Ostatniego i kto Boga często wspomina” (Al Aḥzāb, 33:21).
- Musimy kochać Proroka ﷺ bardziej, niż własnych rodziców, dzieci i wszystkich ludzi. Pewnego razu Prorok ﷺ powiedział: „Nikt z was nie będzie prawdziwie wierzącym, dokąd nie pokocha mnie bardziej, niż własnych rodziców, dzieci i całą ludzkość” (Ṣaḥῑḥ Al Buchārῑ: 15; Ṣaḥῑḥ Muslim: 44). Jednakże nasza miłość do Proroka ﷺ jest szczera tylko wtedy, gdy podążamy za jego Sunną. Nie można osiągnąć prawdziwego szczęścia ani postępować właściwą drogą, jeśli nie jest się mu posłusznym. Koran głosi: „Jeśli będziecie mu posłuszni, to pójdziecie po drodze prostej. A do Posłańca należy tylko obwieszczenie jasne” (An Nūr, 24:54).
- Musimy przyjąć wszystko, co przyniósł nam on od Wszechmogącego Allaha i trzymać się jego Sunny, szanując jego wskazówki, jak głosi Koran: „Ale nie! Na twego Pana! Oni nie uwierzą, dopóki nie uczynią ciebie sędzią w tym, co jest przedmiotem sporu pomiędzy nimi. Potem nie znajdą już w sobie sprzeciwu co do tego, co rozstrzygnąłeś, i poddadzą się całkowicie” (An Nisā’, 4:65).
- Należy unikać sprzeciwiania się jego nakazom, gdyż takie zachowanie wiąże się z wystawieniem się na próby, zboczeniem z właściwej drogi i narażeniem się na srogą karę w życiu przyszłym, zgodnie z przekazem Koranu: „Niech się mają na baczności ci, którzy sprzeciwiają się jego rozkazowi, żeby nie dosięgła ich jakaś niedola, albo żeby ich nie dosięgła kara bolesna” (An Nūr, 24:63).
Charakterystyka przesłania Proroka Muḥammada |
Przesłanie Proroka Muḥammada ma wiele cech charakterystycznych, odróżniających je od wcześniejszych Boskich objawień. Oto niektóre z tych cech:
- Było to ostateczne objawienie, zgodnie ze słowami Koranu: „Muḥammad nie jest ojcem żadnego z waszych mężczyzn, lecz jest Posłańcem Boga i Pieczęcią Proroków” (Al Aḥzāb, 33:40).
- Zniosło ono wszystkie wcześniejsze przekazy i prawa, dlatego też od czasu misji Muḥammada nie zostanie przyjęta żadna inna religia aniżeli islam. Nikt nie zostanie wpuszczony do Raju, jeśli nie podążał za jego przykładem, gdyż jest on najbardziej uhonorowanym ze wszystkich wysłanników Allaha, Jego społeczność (umma) to najlepsza społeczność jaka kiedykolwiek powstała, a jego prawo jest najpełniejszym ze wszystkich Boskich systemów prawnych. Koran głosi: „A od tego, kto poszukuje innej religii niż islam, nie zostanie ona przyjęta; i on w życiu ostatecznym będzie w liczbie tych, którzy ponieśli stratę” (Āl ‘Imrān, 3:85). Prorok ﷺ powiedział także: „Na Tego, w którego ręku jest dusza Muḥammada; każda osoba w tej społeczności, żyd lub chrześcijanin, która usłyszy o mnie i umrze nie uwierzywszy w to, co zostało mi zesłane, będzie wśród mieszkańców Piekła” (Ṣaḥῑḥ Muslim: 153; Musnad Aḥmad: 8609).
- Zaadresowane jest zarówno do dżinów, jak i do ludzi. Koran przytacza słowa niektórych z nawróconych na islam dżinów: „O ludu nasz! Odpowiedzcie wzywającemu w imieniu Boga i uwierzcie w Niego” (Al Aḥqāf, 46:31). Allah mówi też w Koranie, zwracając się do Muḥammada ﷺ: „Posłaliśmy cię do wszystkich ludzi jako zwiastuna radosnej wieści i ostrzegającego” (Saba’, 34:28). W nawiązaniu do tego, Prorok ﷺ powiedział: „Zostałem wyróżniony ponad innych proroków na sześć sposobów: otrzymałem dar mówienia zwięźle, lecz wyczerpująco; otrzymałem pomoc w postaci strachu [jaki Allah zasiał w sercach moich wrogów]; dozwolone mi zostały łupy wojenne; cała ziemia stała się dla mnie czystą [tj. nadającą się jako środkek do oczyszczenia] i meczetem [miejscem oddawania czci]; zostałem posłany do całej ludzkości; i na mnie kończy się łańcuch proroków” (Ṣaḥῑḥ Al Buchārῑ: 2815; Ṣaḥῑḥ Muslim: 523).
Korzyści wynikające z wiary w Wysłanników |
Wiara w Wysłanników Allaha niesie ze sobą wiele korzyści, wśród których wyliczyć można:
1
Świadomość tego, że Allah ﷻ dba o Swoje sługi, wysyłając do nich posłańców, by prowadzili ich do właściwej drogi i pokazywali im jak czcić Allaha. Doprawdy, ludzki umysł nie dokonałby tego sam. Zwracając się do Proroka Muḥammada ﷺ, Allah ﷻ powiedział: „My posłaliśmy ciebie tylko jako miłosierdzie dla światów” (Al Anbijā’, 21:107).
2
Wdzięczność Allahowi za to wielkie błogosławieństwo.
3
Miłość do wysłanników Allaha, pokój niech będzie z nimi; darzenie ich wielkim szacunkiem i uznaniem, gdyż przekazywali oni ludziom przesłanie Allaha i dawali im dobre rady.
4
Stosowanie się do polecenia zawartego w przesłaniu, jakie wysłannicy przynieśli od Allaha, czyli by czcić jedynie Allaha, nie dodając Mu partnerów, oraz wypełniając nakazy tegoż przesłania. To zapewni wierzącym szczęście zarówno w życiu tym, jak i przyszłym.
Allah ﷻ mówi w Koranie: „Kto będzie postępował Moją drogą prostą, ten nie zabłądzi i nie będzie nieszczęśliwy. A kto odwróci się od Mojego napomnienia, ten, zaprawdę, będzie miał życie nędzne” (Ṭā Hā, 20:123-124).
Muzułmanie mają poszanowanie do Meczetu al Aqsa w Jerozolimie. Jest to drugi meczet, jaki został wybudowany na ziemi, zaraz po Świętym Meczecie w Mekce. Doprawdy, modlił się w nim Prorok Muḥammad ﷺ, a także inni prorocy.
Wiara w Dzień Ostatni
Znaczenie wiary w Dzień Ostatni |
To przekonanie, że Wszechmogący Allah ﷻ wskrzesi ludzi z grobów, a następnie osądzi ich na podstawie ich uczynków. Ci, którzy zasłużyli sobie na Raj, wstąpią do niego, a ci, którzy zasłużyli na Piekło, zostaną tam wysłani.
Wiara w Dzień Ostatni jest jednym z filarów wiary i bez tego wiara nie zostanie przez Boga przyjęta, zgodnie z wersetem Koranu: „Lecz prawdziwie pobożny jest: kto wierzy w Boga i w Dzień Ostatni” (Al Baqara, 2:177).
Dlaczego Koran kładzie tak duży nacisk na wiarę w Dzień Sądu? |
Koran w wielu miejscach kładzie nacisk na wiarę w Dzień Ostatni i zwraca na niego uwagę, posługując się różnymi sposobami wyrażania w języku arabskim oraz powiązując wiarę w niego z wiarą w Allaha ﷻ.
Powodem jest to, że wiara w Dzień Ostatni jest nieodzownym następstwem wiary we Wszechmogącego Allaha i Jego absolutną sprawiedliwość. Oto wyjaśnienie:
Allah nie aprobuje niesprawiedliwości. Nie pozwoli złoczyńcom uniknąć kary, ani też nie dopuści do tego, by pokrzywdzonym nie zostały zrekompensowane krzywdy, jakich doznali. Nie zostawi bez nagrody dobrych uczynków osób prawych. Jest wielu złych ludzi, którzy przez całe życie bezkarnie uciskają innych; wielu jest dobryh ludzi, którzy w swym życiu doznali niesprawiedliwości i zmarli, nigdy nie otrzymawszy rekompensaty za wyrządzone im zło. To oznacza, że musi być jeszcze jakieś życie, inne od tego ziemskiego, gdzie ludzie prawi zostaną nagrodzeni, a złoczyńcy ukarani, inaczej nie byłoby sprawiedliwości.
Islam uczy nas, by ratować się od Ognia Piekielnego, okazując innym życzliwość, nawet jedynie poprzez podarowanie połowy daktyla jako jałmużny.
Co obejmuje wiara w Dzień Ostatni? |
Wiara w Dzień Ostatnio obejmuje wiele rzeczy, między innymi:
1
Wiarę w zmartwychwstanie i zgromadzenie (w celu osądzenia). Oznacza to, że Wszechmogący Allah wskrzesi ludzi z ich grobów i każda dusza powróci do swego ciała. Następnie ludzie staną przed swym Panem i zostaną osądzeni. Zostaną oni zebrani w jednym miejscu, nadzy, bosi, po prostu tacy, jak w momencie stworzenia.
Wiara we wskrzeszenie zmarłych potwierdzona jest przez Koran i Sunnę, a także poprzez rozum oraz wrodzoną ludzką naturę (fiṭra). W konsekwencji mocno wierzymy w to, że Allah wskrzesi umarłych z ich grobów, ich dusze powrócą do ich ciał i wszyscy staną przed Panem światów i zostaną osądzeni.
Koran mówi: „Następnie z pewnością, pomrzecie, a w Dniu Zmartwychwstania zostaniecie wskrzeszeni” (Al Mu’minūn, 23:15-16).
Wszystkie Boskie Księgi zgodnie twierdzą, że częścią mądrości Allaha stojącej za stworzeniem ludzi jest osądzenie ich w Dniu Ostatecznym i wynagrodzenie za posłuszeństwo, a ukaranie za sprzeciwianie się Jego rozkazom przekazanym poprzez posłańców, jak głosi Koran: „Czy sądzicie, iż My stworzyliśmy was nadaremnie i że nie zostaniecie do Nas sprowadzeni?” (Al Mu’minūn, 23:115).
|
Dowody z Koranu na realizm zmartwychwstania
|
2
Wiarę w sąd i wagę ważącą uczynki. Wszechmogący Allah osądzi ludzi na podstawie ich uczynków, jakie wykonywali w życiu na tym świecie. Rozliczenie tych, którzy czcili jedynie Allaha i byli posłuszni Jemu i Jego Wysłannikowi, Muḥammadowi ﷺ, będzie łatwe, zaś ci, którzy popełnili niewybaczalny grzech – szirk, oraz byli grzesznikami, zostaną osądzeni surowo.
Ludzkie uczynki zważone zostaną na ogromnej wadze. Dobre uczynki umieszczone zostaną na jednej szali, zaś złe uczynki na drugiej szali tejże wagi. Ci, których dobre uczynki przeważą nad tymi złymi, zostaną wpuszczeni do Raju, zaś ci, których złe uczynki przeważą nad dobrymi, zostaną wysłani do Ognia Piekielnego. Każdy zostanie osądzony sprawiedliwie.
Allah ﷻ mówi w Koranie: „My postawimy wagi sprawiedliwości w Dniu Zmartwychwstania. Żadna dusza nie dozna w niczym krzywdy nawet na ciężar jednego tylko ziarnka gorczycy. My je przyniesiemy. My wystarczymy jako Rozliczający” (Al Anbijjā’, 21:47).
3
Wiarę w Raj i Piekło. Raj jest siedzibą nieskończonego szczęścia, przygotowaną przez Allaha ﷻ dla ludzi pobożnych, którzy byli posłuszni Jemu i Jego Wysłannikowi r. Znajdą tam oni wszystko, czego ich serca zapragną i co będzie cieszyć ich oczy.
Aby pobudzić pragnienie Swoich sług do współzawodnictwa w czynieniu dobra, by mogli dostąpić Raju, Wszechmogący Allah mówi: „I na wyścigi spieszcie ku przebaczeniu od waszego Pana i ku Ogrodowi, którego rozległość jest jak niebiosa i ziemia, przygotowanemu dla ludzi bogobojnych” (Āl ‘Imrān, 3:133).
Jeśli zaś chodzi o Piekło, jest to miejsce wiecznej kary, przygotowane przez Allaha dla niewiernych, którzy Go odrzucili i sprzeciwiali się Jego posłańcom. Tam znajdą oni wszelkiego rodzaju kary, cierpienia i niewyobrażalnie męki.
Ostrzegając Swe sługi przed Ogniem Piekielnym, Wszeghmogący Allah powiedział: „Bójcie się ognia, którego paliwem będą ludzie i kamienie, a który został przygotowany dla niewiernych” (Al Baqara, 2:24).
O Allahu, prosimy Cię, pozwól nam dostąpić Raju i pomóż nam wypowiadać słowa i robić uczynki, które nas do Raju przybliżą. Szukamy u Ciebie schronienia przed Ogniem Piekielnym, oraz przed słowami i uczynkami mogącymi nas do niego przybliżyć.
4
Wiarę w cierpienia i rozkosz w grobie. Wierzymy, że śmierć jest faktem, jak głosi Koran: „Powiedz: ‘Zabierze was anioł śmierci, który miał pieczę nad wami; potem do waszego Pana zostaniecie sprowadzeni!’” (As Sadżda, 32:11).
Nikt nie może zaprzeczyć śmierci. Wierzymy, że kiedy ktoś umiera lub zostaje w jakikolwiek sposób zabity, dzieje się tak dlatego, że nadszedł jego czas, którego nie można ani opóźnić, ani przyspieszyć, zgodnie ze słowami Koranu: „Kiedy przyjdzie ich termin, to oni nie potrafią ani go opóźnić, ani też przesunąć go naprzód, choćby o jedną godzinę” (Al A‘rāf, 7:34).
• Wierzymy również, że gdy ktoś umiera, przenosi się do życia wiecznego.
• Istnieje wiele autentycznych przekazów od Proroka Muḥammada ﷺ, w których wymienia on kary w grobie, jakie czekają niewiernych i niegodziwców, oraz rozkosze czekające ludzi wierzących i prawych. Wierzymy w to wszystko, jednak nie dociekamy jak to możliwe, gdyż umysł ludzki nie jest w stanie pojąć rzeczywistości będącej częścią świata niewidzialnego, jak Piekło i Raj, nie należące do świata materialnego, widzialnego. Może jedynie pojmować na zasadzie porównań i wyciągania wniosków, i rozsądza różne kwestie wyłącznie w oparciu o prawa znane z tego świata.
• Życie w grobie należy do świata niewidzialnego, którego nie można poznać za pomocą zwykłych ludzkich zmysłów. Gdyby było to możliwe, wiara w niewidzialne straciłaby sens. Nie byłoby żadnej mądrości w przestrzeganiu obowiązków religijnych. Ludzie nie widzieliby też konieczności robienia zmarłym pochówku. Prorok ﷺ powiedział kiedyś: „Gdyby nie obawa że nie będziecie robić pochówku swoim zmarłym, prosiłbym Allaha, aby pozwolił wam usłyszeć męki w grobie, które ja słyszę”. (Ṣaḥῑḥ Muslim: 2868; Sunan an Nasā’ῑ: 2058). Ponieważ zwierząt to nie dotyczy, słyszą one krzyki osób karanych w grobach.
Korzyści wynikające z wiary w Dzień Ostatni |
1
Wiara w Dzień Ostatni zachęca ludzi do prowadzenia cnotliwego życia, wykonywania dobrych uczynków, bogobojności oraz unikania egoizmu i arogancji.
To z tego powodu Koran często powiązuje wiarę w Dzień Ostatni z dobrymi uczynkami. Pokazują to następujące przykłady: „I będzie odwiedzać świątynie Boga tylko: ten, kto wierzy w Boga i w Dzień Ostatni” (At Tauba, 9:18). „Ci, którzy wierzą w życie ostateczne, wierzą w nią [tj. Księgę] i będą pilnie przestrzegać swojej modlitwy” (Al An‘ām, 6:92).
2
Przypomina tym, którzy są całkowicie pochłonięci życiem na tym świecie i chwilowymi przyjemnościami, jak ważne jest współzawodniczenie ze sobą w posłuszeństwie wobec Allaha i wykonywaniu dobrych uczynków za życia, oraz uświadamia im, że to życie jest krótkie, podczas gdy życie przyszłe jest wieczne.
Po wychwaleniu w Koranie Swych wysłanników i wymienieniu ich dobrych uczynków, Allah ﷻ mówi, z jakiego powodu te cnotliwe czyny wykonywali: „Oczyściliśmy ich czystą myślą ‒ wspomnieniem o Siedzibie” (Ṣād, 38:46). To oznacza, że przyczyną wykonywania przez nich tych przykładnych czynów było ciągłe pamiętanie o życiu przyszłym. Kiedy niektórzy muzułmanie stali się niedbali w przestrzeganiu nakazów Allaha i Jego Wysłannika ﷺ, Allah ﷻ objawił następujący werset: „Czy podoba wam się bardziej życie tego świata, czy życie ostateczne? Przecież używanie życia tego świata w porównaniu z życiem ostatecznym jest mizerne!” (At Tauba, 9:38).
Kiedy człowiek wierzy w Dzień Ostatni, uświadamia sobie, że żadnych wygód tego życia nie można porównać z wiecznymi przyjemnościami w Raju, ani że nie są one warte nawet chwili w Ogniu Piekielnym; i odwrotnie – że dyskomfortów i trudności znoszonych w imię Allaha nie można porównać do kary w Piekle i są one niczym w porównaniu z choćby chwilą w Raju.
3
To sprawia, że wierzący są zadowoleni z tego, co mają w życiu. Nie smucą się ani nie poddają się, jeśli spotka ich jakaś przykorść na tym świecie. Zamiast tego robią co w ich mocy, wiedząc, że Allah z pewnością nie pozbawi ich nagrody za ich dobre uczynki. Jeśli coś im niesprawiedliwie odebrano, nawet jeśli było to coś mniejszego niż atom, z pewnością odzyskają to w Dniu Sądu, kiedy będą tego najbardziej potrzebować. Jak zatem ktoś może sie smucić, wiedząc z całą pewnością, że otrzyma swoją zapłatę w najważniejszym momencie – w Dniu Sądu? Jak może się martwić, skoro wie, że to Najlepszy z Sędziów rozsądzi pomiędzy nim a jego przeciwnikami?
Wiara w Boskie przeznaczenie
Co to znaczy wierzyć Boskie przeznaczenie? |
Oznacza to przekonanie że wszystko – zarówno dobre, jak i złe – dzieje się z woli Allaha, który czyni jak chce. Nic nie może się wydarzyć bez Jego przyzwolenia i nic we wszechświecie nie ujdzie Jego wiedzy. Jednakże przepisał On ludziom obowiązki i zakazy, dając im jednocześnie wolną wolę i możliwość wyboru własnych działań, do niczego ich nie zmuszając, a ich działania są zgodne z ich możliwościami i wolą. On ich stworzył i dał im zdolność działania. Prowadzi On w Swej łasce kogo chce i pozwala zboczyć z właściwej drogi komu chce,w Swej absolutnej mądrości. Nie zostanie On zapytany o to, co robi, za to ludzie będą ze swych czynów rozliczeni.
| Wiara w Boskie przeznaczenie jest szóstym z filarów wiary. Kiedy zapytano Proroka ﷺ o wiarę, powiedział on: „To wierzyć w Allaha, Jego aniołów, Jego Księgi, Jego posłańców, Dzień Ostatni, oraz wierzyć w Boskie przeznaczenie, zarówno rzeczy dobre, jak i złe” (Ṣaḥῑḥ Muslim: 8). |
Co obejmuje wiara w Boskie przeznaczenie? |
Wiara w Boskie przeznaczenie obejmuje:
- Wiarę w to, że Allah ﷻ wie wszystko – ogólnie, ale i szczegółowo, i że wiedział On wszystko o Swoim stworzeniu jeszcze zanim je stworzył. Zna z wyprzedzeniem ich zaoptatrzenie, długość ich życia, oraz wie o wszystkim co zrobią skrycie i jawnie, a także o tym kto zostanie wpuszczony do Raju, a kto zostanie wysłany do Ognia Piekielnego. Koran głosi: „On jest Bogiem! Nie ma boga, jak tylko On! On zna skryte i widzialne” (Al Ḥaszr, 59:22).
- Wiarę w to, że zapisał On wszystko, co będzie istniało – dzięki Swej wiedzy uprzedniej ‒na Tablicach Chronionych (w Księdze Przeznaczenia), jak mówi Koran: „Żadne nieszczęście nie dosięgnie ziemi ani też was samych, bez tego, żeby ono nie było zapisane w Księdze, zanim My je sprowadzimy” (Al Ḥadῑd, 57:22). Prorok ﷺ powiedział także: „Allah zapisał los Jego stworzeń pięćdziesiąt tysięcy lat przed stworzeniem niebios i ziemi (Saḥῑḥ Muslim: 2653).
- Wiarę w to, że czegokolwiek Allah zechce, to staje się nieuniknione i nic nie może się przeciwstawić Jego mocy. Czegokolwiek On zechce, to z pewnością się wydarzy, a czegokolwiek On nie chce, to nie będzie mogło się zdarzyć. Koran głosi: „Lecz wy nie zechcecie, jeśli nie zechce Bóg, Pan Światów” (At Takuῑr, 81:29).
- Wiarę w to, że Allah ﷻ jest Stwórcą wszystkiego, co istnieje, że jest On jedynym Stwórcą, a wszystko inne to Jego stworzenia. i że jest On nad każdą rzeczą wszechwładny: Allah ﷻ mówi: „[Ten, który] stworzył każdą rzecz i dał jej dokładną miarę” (Al Furqan, 25:2).
Człowiek ma wolną wolę, wolny wybór i zdolność do robienia tego, co chce |
Wiara w Boskie przeznaczenie w żadnym razie nie oznacza, że człowiek nie ma wolnej woli, albo że nie ma wpływu na to, co zrobi. Można to udowodnić za pomocą dowodów islamskich, a także tych ze świata rzeczywistego.
Koran mówi: „Ten Dzień to prawda. Przeto ten, kto zechce, znajdzie drogę powrotu do swojego Pana” (An Naba’, 78:39).
Odnośnie zdolności i woli człowieka do działania zgodnie z własnym wyborem, Koran mówi: „Bóg nie nakłada na duszę niczego więcej nad jej możliwości. Dla niej będzie to, co dla siebie zyskała; i przeciwko niej będzie to, co ona zyskała!” (Al Baqara, 2:286).
Faktem jest, iż każdy wie, że ma wolną wolę i zdolność robienia tego, co chce. Dzięki temu może dokonywać wyborów. Pewne rzeczy może robić dobrowolnie, jak chodzenie, a inne niezależnie od własnej woli, jak na przykład drżenie czy nagłe przewrócenie się. Jednak wola i możliwości człowieka nie zrealizują się, jeśli nie są zgodne z wolą i mocą Alaha, jak mówi Koran: „To jest tylko napomnienie dla światów, dla tych spośród was, którzy chcą iść prosto. Lecz wy nie będziecie chcieli, jeśli nie zechce Bóg, Pan światów” (At Takuῑr, 81:27-9).
> „Pokazaliśmy mu drogę – czy był on wdzięcznym, czy niewdzięcznym” (Al Insān, 76:3).
Boskie przeznaczenie jako wymówka |
Obowiązek trzymania się Boskich nakazów i unikania Boskich zakazów pozostawiony jest wolnej woli człowieka i jego możliwości dokonywania wyborów. Toteż ludzie prawi zostaną wynagrodzeni za wybranie drogi prawości, a ludzie źli zostaną ukarani za wybór drogi niegodziwości.
Wszechmogący Allah ﷻ nie nakłada na nas obowiązków, których nie jesteśmy w stanie wykonywać i nie zaakceptuje wymówki, jakoby ktoś był Mu nieposłuszny ze względu na Boskie Przeznaczenie.
W dodatku przed popełnieniem grzechu ludzie nie wiedzą co Allah ﷻ zarządził. Dał nam On wolną wolę i możliwość wyboru naszych czynów, oraz jasno określił drogę dobra i zła. Zatem jeśli jesteśmy Mu nieposłuszni, jest to nasz własny wybór i dlatego będziemy musieli ponieść jego konsekwencje.
> Gdyby złoczyńca napadł cię, zranił i okradł z pieniędzy, twierdząc, że zrobił to, ponieważ tak zarządził dla niego Allah, z pewnością wziąłbyś jego usprawiedliwienie za kompletny absurd i nie przyjąłbyś go. Postarałbyś się, aby został on ukarany i ubiegałbyś się o zwrot twoich pieniędzy, gdyż człowiek ten zrobił to z własnej woli.
Korzyści wynikające z wiary w Boskie przeznaczenie |
Wiara w Boskie Przeznaczenie niesie ze sobą liczne korzyści. Oto niektóre z nich:
1
Jest to jedna z największych zachęt do zachowywania się w tym życiu w taki sposób, jaki podoba się Allahowi.
Wierzącym nakazuje się robienie tego, co są w stanie zrobić, najlepiej jak potrafią, polegając jednocześnie na Allahu ﷻ. Wierzą oni, że niczczego nie osiągną jeśli Allah nie zechce, ponieważ to On jest Stwórcą przyczyn i efektów.
Prorok ﷺ powiedział kiedyś: „Troszczcie się o to, co przyniesie wam korzyści [w życiu przyszłym], proście Allaha o pomoc i nie traćcie otuchy. Jeśli przydarzy wam się coś niemiłego, nie mówcie: ‘Gdybym zrobił to czy tamto, wówczas stałoby się tak a tak’. Raczej mówcie: Qaddarallāhu ła mā szāʾa fāʿala (‘Allah wydał Swój wyrok i On czyni to, co chce’), gdyż słowa ‘gdybym tylko’ dają szatanowi okazję do działania” (Ṣaḥῑḥ Muslim: 2664).
2
Pomaga człowiekowi zdać sobie sprawę z tego, kim jest, i sprawia, że próbuje on unikać pychy i arogancji, gdyż wie, że nie zna swojego przeznaczenia. Dzięki temu dostrzega własną słabość i wie, że potrzebuje Allaha ﷻ, dlatego ciągle się do Niego zwraca.
Kiedy człowiekowi dobrze się wiedzie, staje się wyniosły i zarozumiały, a gdy spotyka go coś złego, smuci się i niepokoi. Jedynie wiara w Boskie przeznaczenie ochroni go przed taką arogancją w czasie łatwym oraz przed przygnębieniem w trudnym czasie, ponieważ wie on, że wszystko dzieje się zgodnie z przeznaczeniem Allaha i za Jego uprzednią wiedzą.
3
Pomaga wierzącym przezwyciężyć zawiść. Wierzący nie zazdrości ludziom tego, czym w Swej łasce obdarzył ich Allah, ponieważ wie, że to Allah ﷻ im to dał i tak dla nich zarządził. Wie, że zawiść jest równoważna ze sprzeciwieniem się Boskim zarządzeniom.
4
Wypełnia serca wierzących odwagą i wzmacnia ich determinację w czasie trudności, gdyż wiedzą oni, że ich zaopatrzenie na tym świecie oraz moment, w jakim przyjdzie im ten świat opuścić, zostały już ustalone przez Allaha ﷻ. Dlatego nie przydarzy im się nic poza tym, co Allah dla nich zarządził.
5
Zaszczepia w wierzącym liczne prawdy wiary. W konsekwencji stale prosi on Allaha o pomoc i pokłada w Nim ufność po tym, jak wykona wszystkie swoje powinności. Jest świadomy, że potrzebuje Allaha, od którego otrzymuje wsparcie, by móc pozostać na drodze prostej.
6
Daje wierzącemu pewność oraz wypełnia jego serce spokojem i zadowoleniem, gdyż wie on, że to, co go ominęło, nie miało mu się przydarzyć, a to, co mu się przydarzyło, nie miało go ominąć.
